Należy pamiętać, że miejsce zakończenia szczeliny dylatacyjnej powinno być zszyte dodatkowym zbrojeniem gdyż inaczej powstać może zarysowanie na przedłużeniu szczeliny dylatacyjnej. W przypadku stropodachów niewentylowanych dylatacje rozmieszczać należy w odstępach nie większych niż 30 m, przy czym dla zapewnienia swobody odkształceń dylatacja powinna sięgać na głębokość dwu kondygnacji w dół. Jest to rozwiązanie konstrukcyjnie i wykonawczo kłopotliwe. Poprawnym rozwiązaniem będzie zapewnienie swobody odkształceń stropodachu względem konstrukcji budynku przez założenie poziomej dylatacji stropodachu. Warstwa wyrównawcza nie powinna być grubsza niż 20 mm i zamiast odpowiedniego dylatowania może być ponacinana kielnią na pola 2 x 2,4 m. Ogólnie można powiedzieć, że czym element narażony jest na większe zmiany temperatury i czym mniej odkształcalna jest konstrukcja budynku, tym dylatacje muszą być gęstsze. Na przykład, jeżeli dla p refabrykowanych budynków ścianowych wymagamy, aby odległości dylatacji wynosiły nie więcej niż 12 m dla płyt żelbetowych nieocieplonych z góry oraz dla wszelkiego rodzaju gzymsów 24 m dla płyt żelbetowych ocieplonych z góry, to dla prefabrykowanych budynków szkieletowych odległości te praktycznie można podwoić. [podobne: grupy pompowe, sortownik bębnowy, blacha plannja ]
Powiązane tematy z artykułem: blacha plannja grupy pompowe sortownik bębnowy